Acetazolamide (Diamox) biedt bescherming tegen het ontstaan van hoogteziekte. Het wordt verondersteld effectief in 60-80% van de gevallen [2], maar er zijn wel belangrijke bijwerkingen. Er zijn meerdere meta-analyses die aantonen dat acetazolamide hoogteziekte (Acute Mountain Sickness, AMS) kan voorkomen. Er is wel discussie over de optimale dosering acetazolamide. Er zijn verschillende gedachte hierover. De Nederlandse richtlijn voor huisartsen van het Landelijk Coördinatiecentrum Reizigersadvisering (LCR) en de internationale richtlijn van de Wilderness Medical Society (WMS) schrijft 125 mg, twee keer daags voor ter preventie van hoogteziekte.[1] Kayser en anderen [2] kwamen met de eerste meta-analyse waarna er meerdere volgden.[3,4]
De optimale dosis acetazolamide voor de preventie van AMS lijkt dus op dit moment 125 mg, twee keer per dag. In relatie tot de bijwerkingen heeft deze dosis het gunstigste profiel. Personen die geen acetazolamide gebruiken hebben tweemaal meer kans op het krijgen van AMS (relatief risico van 0,50 95% betrouwbaarheidsinterval 0,43-0,59)) in vergelijking met personen die wel acetazolamide gebruiken. Voor de groep die 500 mg per dag gebruikt geldt een relatief risico van 0,51 (95% betrouwbaarheidsinterval 0,38-0,69).
Wanneer u naar hoogte gaat blijft nog steeds het advies om te stijgen volgens de daarvoor geldende richtlijnen (4 x 4 health rules for mountaineers). Wanneer dit niet mogelijk is of wanneer u eerder klachten heeft gehad van hoogteziekte bij het gaan naar hoogte adviseren wij twee keer daags 125 mg acetazolamide te gebruiken mits er geen allergie bestaat voor dit middel.

Farmacotherapie bij acute hoogteziekte (AMS) is de afgelopen halve eeuw grotendeels gebaseerd geweest op het gebruik van koolzuuranhydraseremmers (CA), zoals acetazolamide (Diamox), en corticosteroïden, zoals dexamethason. De voordelen van CA-remmers worden verondersteld voort te komen uit hun bekende ventilatoire stimulatie en de resulterende grotere arteriële oxygenatie door remming van nier-CA en het ontstaan van een milde metabole acidose. Er is gebleken uit meer recent werk dat acetazolamide op andere routes en signaleringen buiten hun klassieke acties om werkt om AMS te behandelen en te voorkomen.[1-4]

In een recente publicatie van Lipman et al.(1) wordt acetazolamide 62,5 mg 2dd vergeleken met 125 mg 2dd voor de preventie van acute hoogteziekte (AMS).
Deze dubbelblinde, gerandomiseerde, gecontroleerde non-inferioriteitsstudie vergelijkt acetazolamide 62,5 mg tweemaal daags met de standaarddosis acetazolamide 125 mg vanaf de avond voor de beklimming van 1240 m (4100 ft) naar 3810 m (12.570 ft) gedurende 4 uur. Het primaire resultaat was acute hoogteziekte (d.w.z. hoofdpijn, Lake Louise Questionnaire ≥ 3, en minimaal een ander symptoom). In totaal werden 106 deelnemers geanalyseerd, met 51 (48%) gerandomiseerd naar 125 mg en 55 (52%) naar 62,5 mg, met een gecombineerde AMS-incidentie van 53 (50%) en een gemiddelde ernst van 3. De 62,5-mg groep viel niet binnen de vooropgestelde 26% non-inferioriteitsmarge voor de incidentie van acute hoogteziekte (62,5 mg = 30 [55%] versus 125 mg = 23 [45%], 95% betrouwbaarheidsinterval [CI] -11% tot 30%). Deelnemers in de 62,5 mg groep hadden een hoger risico op acute hoogteziekte (odds ratio = 1,5; 95% CI 0,7-3,2). Het aantal personen die behandeld moeten worden om 1 zieke te voorkomen (NNT) in de 125 mg groep is 4,8, eerder vonden wij 5,5 voor dezelfde dosering.(2) De auteurs concluderen dat acetazolamide 62,5 mg tweemaal daags niet dezelfde effectiviteit heeft als 125 mg tweemaal daags voor de preventie van acute hoogteziekte. Acetazolamide 62,5 mg tweemaal daags wordt daarom niet aanbevolen voor de preventie van acute hoogteziekte.